شعر رسول رحمت سروده مرتضی حسینی اسفاد به مناسبت میلاد حضرت رسول

میلاد عصاره خلقت ، رسول رحمت ، حضرت ختمی مرتبت (ص) گرامی باد

رسول رحمت

با نيم نگاهي بر مفاهيم آيه : فبما رحمه من الله لنت لهم و لو کنت فظا غلیظ القلب لانفضوا من حولک

به قر آن چنين گفت پروردگار --- پیامی که باید شود ماندگار

به پیغمبر خویش پیغام داد --- به گل واژه لطف خود نام داد

تو نرمخوي با رحمت ما شدی --- چنان قطره بودی و دریا شدی

اگر سخت بودی تو با مردمان --- ندیدی کسی را از این همرهان

همه دور گشتند از پیش تو --- هم از أغربا و هم از خویش تو

ولی لطف سبحان تو را یار شد --- به دورت چنان خیل اخیار شد

عجب سایه از پیش تو پاک شد --- که لولاک مفهوم افلاک شد

تو ختم همه انبیا گشته ای --- به خوبی عجب با صفا گشته ای

شکستند دندان تو در اُحد --- ز بیگانه بودند جمعی ز خود

به لب داشت دشمن شکوه هبل --- كسي گفت الله اعلی اجل

تو را عنکبوتی نگهدار شد --- بدین ماجرا دشمنت خوار شد

درود خدا بر تو و آل تو --- بهشت خدا یکسره مال تو

شکوه غربت

موج غم و بوی یار ما را بس بود --- یک پنجره در غبار ما را بس بود

افتاد به پای دل ما گیسویش --- گویا که یکی دوتار ما ر ا بس بود

نفرین به سفر که باغ ما را پژمرد --- خاک وطن نگار ما ر ا بس بود

در باغ پر ا ز داغ به ذهنم افتاد --- عکس رخ گل عذار ما را بس بود

هر چند نمی رسید یادی، خطی --- از باد صبا قرار ما را بس بود

می گفت سکوت بهترین فریاد است --- این درس به یادگار ما را بس بود

پاییز دلم شکوفه باران گشته --- از سال همین بهار ما را بس بود

شاعر : مرتضي حسيني اسفاد(شمیم)